စိတ်ထဲရှိရာ ကဗျာ တစ်ပုဒ်

ဒီနေ့ ကျွန်တော့် ဘလော့ဂ် ထဲက ကွန်မန့် ထဲမှာ အမည် မသိ ညီလေး တစ်ယောက်က သူ့ရဲ့စိတ်ထဲ ရှိရာ အမေ ကို တမ်းတတဲ့ ကဗျာလေး တပုဒ် ရင်ထဲက လွှတ်ချသွားတယ် ဗျာ ..။

တိုက်ဆိုင်လိုက်တာ ကျွန်တော်လဲ ဒီရက်ပိုင်းအတွင်း အမေ နဲ့ပါတ်သက် ပြီး ရင်ထဲမှာ စူးစူးနစ်နစ် ကိုခံစားနေရတာနဲ့ သူ့လွှတ်ချလိုက်တဲ့ ခံစားချက် ကဗျာလေး က ကျွန်တော့ ရင်အစုံ ကို ပြင်းပြင်းထန်ထန် ကို တိုက်ရိုက်ထိမှန် ခဲ့ပါတော့တယ် ဗျာ ဒါနဲ့ပဲ ကိုယ့်စိတ်ထဲမှာ ရှိနေတဲ့ အကြောင်းအရာတွေ ကို ကိုယ်စားရေးပေး သွားသလို ခံစားလိုက် ရတဲ့ အတွက် သူက အကို စိတ်ထဲ ရှိရာ ခေါင်းစဉ် ပေးလိုက်ပါ ဆိုလို့ ကျွန်တော့ စိတ်ထဲ ရှိတာတွေ ဖြစ်နေတဲ့ အတွက် စိတ်ထဲရှိရာ ကဗျာ တစ်ပုဒ်လို့ ပဲ ပေးလိုက်ပါတယ်...။

အမေ ဆိုတာ က မွေးလာ ကြတဲ့ အားလုံးသော ဘလော့ဂါ ညီကို မောင်နှမ အပေါင်း ခံစားကြည့်ကြပါခင်ဗျာ..။

ဘာမှ တော့ မဆိုင်ဘူး..
အစ်ကို့ရဲ့ blog ကိုကြည့်ပြီး
အမေ့ကို သတိရလို့.. စိတ်မရှိပါနဲ့....
ခေါင်းစဉ်ကတော့ အစ်ကို စိတ်ထဲရှိတာ ပေးလိုက်ပါ.

ဒဏ်ရာတွေ၊ အိပ်မက်တွေ
ပြည်လုနီးပါးနဲ့ ယိုင်နဲ့နဲ့ အိမ်ငယ်
ဖခင်က အဝေးတစ်နေရာမှာ
သားငယ်လေးသုံးယောက်နဲ့
လောကဓံကို ကြံကြံခံခဲ့တဲ့
မိခင်တစ်ယောက်.....
ပျော်စရာတွေ မရှိပေမယ့်
လူတကာကို အောက်မကျို့ခဲ့ပါဘူး။...။
မာနလို့ ခေါ်မလား
ဘဝင်မြင့်တယ်လို့ ပြောမလား မသိနိုင်တဲ့
အတ္တတွေကို ကိုင်စွဲလို့
လူလားမြောက်တဲ့ ဘဝတွေကို
မစိုးရိမ်မကြောင့်ကြနိုင်တဲ့
လူသားရယ်လို့ဖြစ်လာနိုင်အောင်
အဲဒီ မိခင်လေ ရင်နဲ့ ရင်းပြီး
ဖန်ဆင်းပေးခဲ့တယ်။....။
မိုးရေစက်တွေကျနေတဲ့
အိမ်ခေါင်မိုးပေါ်ကို
မော့ကြည့်ရင်း..။
သားတွေကို သူ့ရဲ့ ရင်ငွေနဲ့
အလုံခြုံဆုံး အနွေးထွေးဆုံးဖြစ်အောင်
ထွေးပွေ့ထားခဲ့ဖူးတယ်။....။
အဲဒီ မိခင်လေ
ဘ၀ ခက်နက်နက်ထဲက
လူမှန်း သိတတ်စ ကလေးငယ်တွေကို
တွင်းနှုတ်ခမ်းပေါ်ရောက်အောင်
သူ့ ပခုံးနဲ့ ထမ်းတင်ပေးခဲ့တယ်။...။
စားဖို့မရှိတဲ့အချိန်တွေမှာ
သူလေ..
ထမင်းဝချင်ယောင်ဆောင်ပြီး.
သားတွေအတွက်
ထမင်းခူးပေးခဲ့တယ်။...။.
မေမေရယ်..
သားလေ....
မေမေ့ရင်ခွင်ထဲမှာ
အပူအပင်တွေ၊ ဟန်ဆောင်မှူတွေမရှိပဲ
အိပ်ရေး၀၀ တစ်ရေးလောက်
အိပ်ခွင့်ရချင်သေးတယ်။...။

Tuesday, September 30, 2008 // အမ်ိဳးအစားက: Feeling // 11 ေယာက္ကဒီလိုျမင္တယ္ //

11 ေယာက္ကဒီလိုျမင္တယ္ to "စိတ်ထဲရှိရာ ကဗျာ တစ်ပုဒ်"

September 30, 2008 at 11:50 PM
Anonymous says:

အကိုရေ ကျွန်တော်တို့လိုသားဆိုးတွေဖတ်ဖို့ ကောင်းတဲ့ကဗျာပါဗျာ။
တကယ်တော့ မေမေလောက်ဘယ်သူမှကိုယ်အပေါ်မကောင်းဘူး။
October 1, 2008 at 12:21 AM
ညမီးအိမ် says:

အမေတွေက သားကိုပိုချစ်တယ်လို့ပြောကြပါတယ်။ ဟုတ်လဲဟုတ်ပါတယ်။ ဒါပေမယ့်ဗျာ လူတွေတော်တော်များများက အမေအကြောင်းရေးပြီ အဖေအကြောင်းဘာလို့မရေးကြတာလဲဗျ။ အမေကဝမ်းနဲ့လွယ်ပြီးမွေးခဲ့ရတာမှန်ပေမယ့်။ အဖေက အပြင်မှာ မိသားစုစားဝတ်နေရေးအတွက်ရှာဖွေနေတာကြတော့ ဘာလို့မတွေးကြတာလဲ။
ကျွန်တော်ပြောချင်တာကတော့ အမေကဗျာတွေပဲရေးနေတာတွေ့တော့ အဖေ့အကြောင်းလေးလဲရေးစေချင်ပါတယ်။
October 1, 2008 at 12:41 AM
Apprenticeship says:

အိမ်ပြန်ချင်တယ်... :(
ကဗျာလေးအရမ်းကောင်းတယ်...
October 1, 2008 at 8:41 AM
Anonymous says:

ကျနော်လည်း အိမ်ပြန်ပြီး အမေ့နား ခဏလေးဖြစ်ဖြစ်နေချင်မိတာ ဒီကဗျာလေးဖတ်ရတော့ ပိုပြီးပြန်ချင်သွားပြီးးးးးးးးးးးးးးးးးးးးးးးးးးးးးးးးး
October 1, 2008 at 11:27 AM
ချစ်ခင်မင်း says:

သိပ်ကောင်းတဲ့ကဗျာလေးပါပဲ
October 1, 2008 at 12:21 PM
မွန် says:

အလဲ့ သူ့ဆီမဗာခဲ နာ့လိုပဲ အမည်မသိ စာရေးသူနဲ့ပါလား
မွန့်ဆီလာရေးတဲ့လူနဲ့ အတူတူပဲလား မသိဝူးးနော်
ကလင်းထက်ကတော့ နာအမည်မသိကဗျာတွေတင်တာကို အတုလိုက်ခိုးနေပြါန်ဘီ ဟွင်းဟွင်းဟွင်း
October 1, 2008 at 12:59 PM
Min Min says:

အမေကို သတိရလာပြီ း(
October 1, 2008 at 11:14 PM
Anonymous says:

ဆရာကလဲဗျာ အိမ်ကိုလွမ်းရတဲ့ အထဲ
October 2, 2008 at 9:42 PM
BLACK DREAM says:

နောက်ဆုံးအကြာင်းကတော့ ကျွန်တော့်အရှိုက်ကို တည့်တည့် ထိတယ် အစ်ကိုရယ်....။
October 6, 2008 at 3:47 PM
ဝေလေး says:

ကဗျာလေးကောင်းတယ်အစ်ကိုရေ....
March 18, 2011 at 6:15 PM
tayza says:

ကျွန်တော်လည်း အိပ်ချင်တယ်...မေမေရင်ခွင်မှာ
ဘယ်လောက်အေးချမ်းတယ်ဆို အားလုံးသိမှာပါ