သမိုင်းထဲက ဘယ်တော့ မှ မေ့ဖျောက်လို့ မရမဲ့ နေ့ ....။ရာဇဝင် ရိုင်းခဲ့ ရတဲ့ နေ့ .....။တိုင်းပြည်ကို လမ်းမှန် အတိုင်း ထိမ်းကျောင်း မောင်းနှင်နေတဲ့ လမ်းပြကြယ်များ ကြွေသုန်းရတဲ့နေ့....။တိုင်းပြည် ချောက်ကမ်းပါးထဲ ကျမှာ စိုးရိမ်လို့ ထိန်းသိမ်းလိုက် ရပါတယ် ဆိုပြီး ချောက်ကမ်းပါး ထဲ ဆွဲချမည့် သူများအတွက် အခွင့်အလမ်း တွေ ပွင့်ခဲ့ရတဲ့ နေ့ ....။တိုင်းသူ ပြည်သားတွေ ကြိမ်မီးအုံး သလို အပူလုံးကြွ ယူကြုံးမရ ဖြစ်ခဲ့ရတဲ့ နေ့.....။ဒီနေ့ ဇူလိုင်လ (၁၉) ရက်နေ့အာဇာနည်နေ့...

"ဒုန်း" "ဒုန်း" "ဒုန်း"ကျယ်လောင် လှသော တံခါး ကိုထုနှက်သံ ကြောင့် ဇော်အောင် တစ်ယောက် အိပ်ရာ နံဘေး မှ နာရီ ကို ကြည့်လိုက်မိတော့ နံနက် ၂ နာရီ စွန်းစွန်း သာရှိသေးသည်...အိမ်အပြင် တံခါးဝ မှ အမျိုးသမီး တစ်ယောက် ၏ အသံကို မသဲ မကွဲ ကြားနေရ သဖြင့် မနေနိုင်တော့ ပဲ တံခါး ကို သွား ဖွင့်ကြည့်လိုက်ရာ....အိမ်နီးချင်း ဖြစ်သူ မတိုး ကို ပူပန်မှု စိုးရိမ် မှု တို့ ရောပြွန်း နေသော မျက်နှာ ဖြင့်တွေ့လိုက်ရသဖြင့် ဇော်အောင်လဲ အထိတ်တလန့်ဖြင့် မေးလိုက်မိ၏...“ဟဲ့ မတိုး ပါလား...