ဇာတ်စင်ပေါ်တွင်ကား ဖရိုဖရဲ လွင့်ပျောက်သွားသော မပီမသ ညည်းတွားသံအသွင်ဖြင့်

(သမီး အလတ်မ သို့)

သေတ္တာကိုဖွင့်လိုက်သည်နှင့် နှင်းဆီပွင့်ပုံ သကြားလုံးက မွှေးမြလျက် ငှက်နှစ်ကောင်ထူးဆန်းစွာသေဆုံးပုံ

ခုလောလောဆည်(မတ်လရောက်နေပြီ) ပြက္ခဒိန်အဟောင်းပေါ်မှာပဲ လက်ရေးနဲ့ပြင်ပြီး သုံးတယ် တဂျစ်ဂျစ်

မြည်နေတဲ့ မော်တာလေးရဲ့အားနဲ့ကုတ်ကပ်တရွေ့ရွေ့တက်သွားငုံ့ကြည့်ရတာများတော့ဇက်ကြောတက်လာ

ဟန်တူရဲ့ အပျော်ရေးနဲ့ အပျော်ကြံ မျက်မှန်ထူထူ စာအုပ်ထူထူ စကားလုံးထူထူ သုံးပုံဖဲမှာ အကြီးအကျယ်

ချွေးပျံလို့ ပတ်မကြီး ထီ ကနဲထုလိုက်သံ မိုက်ခွက်ကို တတောက်တောက်ခေါက်သံ ဟယ်လို တက်စ်တင်

ဝမ်း တူး သရီး.. ‘ဟေးးးးသမီးတို့ပြည်ထောင်စုပွဲ’ မျက်ရည်များ တစုံတရာတွန်းအားမပါပဲ လိမ့်စီးကျလာ

ကြက်လျှာစွန်းက ကွေ့ပတ်ပြီး ဆုတောင်းပြည့်ဘုရားဆီ လူတယောက်ရဲ့အဓိပ္ပါယ် တကယ်ပဲထူထဲခဲ့ပြီလား

ပြက္ခဒိန်တွေ အလိုလိုပြောင်းသွားကြ နောင်တ ရမိတဲ့နေ့တွေကို အနီရောင်ကြက်ခြေခတ်နဲ့မှတ်သားထား

ခဲ့တယ် (ရဲပတောင်းခတ်လို့) ထောင့်ကွေးတခုမှာ ခြေတွေလက်တွေအားလုံးကွေးကျစ်ပြီး ဂျင်းဘောင်းဘီ

အနွမ်းရယ် ရာတန်ညစ်ညစ်တရွက်ရယ် စက်လှေအင်ဂျင်သံ တဂျုံးဂျုံး ပြန်လည်ပြောပြဖို့ ပုံပြင်တွေအထပ်

လိုက်နဲ့ အစွယ်ပေါက်မလာမချင်း ပျင်းရတယ်ကိုမရှိဘူး နောက် ဆယ်နှစ် အနှစ်နှစ်ဆယ် ကြော်ငြာတွေချည့်

မင်း လာတို့စ်လုပ်တဲ့ ဖန်ခွက်ထဲမှာ ရှန်ပိန်လား မာတီနီလား ငါ့ဖန်ခွက်ထဲမှာ ကဗျာ ငါးပိဖုတ်နံ့သင်းလာပြီဆို လျှာရည်ယိုလာသလိုပဲ ကိုယ်ဟာနေ့တွေကို အငမ်းမရလိုက်စုပ်ယူနေမိတယ် ကြွေးကြော်သံများကို စွန့်လွှတ်

(စွန့်လွှတ်) ခဲ့ပါသည် ရှပ်အင်္ကျီအဝါကို စွန့်လွှတ်ခဲ့ပါသည် စွန့်လွှတ်တာ မဟုတ်ဘူးလေ အဲ စွန်လွှတ်တာ စွန်လွှတ်တာ ပန်းတွေနဲ့ဝေ ဇာတ်ကားထဲကကိုအောင်ပြည့် သရုပ်ဆောင်ကွက် အထီးကျန်နေရခြင်းမှာ

သူ(မာရီနာ) နေချင်၍ နေရသော နေထိုင်နည်းမဟုတ်ပါ ကျိန်စာတခုသာဖြစ်ပါသည်။ ။

ခင်အောင်အေး
၁၀၊ မတ်၊ ၂၀၁၁ ဘန်ကောက် ၁၀း၃၅ နာရီ
inspired by ilya ehrenberg’s memoirs