နောက်ထပ်နှစ်တွေ ခပ်များများဟာ
သူ့အလိုလိုမှားနေတဲ့ နာရီဒိုင်ခွက်တွေပေါ့။

စိုက်ကြည့်နေတုန်း...
စကားလုံးတွေ အဖတ်လိုက် အဖတ်လိုက် ကွာကျ
ငိုမချမိအောင် အကြောတွေတွန့်လိပ်ရ
အဖျားကျစ လူနာလို ဘေးဘီကို မင်သက် မိရနဲ့။

အဲဒါ...
ကိုယ်လုံးပေါ်မှန်ချပ်ကြီးထဲမှာ
ငါ့ရဲ့ပုထုဇဉ် အဖြစ်ကို
မလိုတမာ တွေ့လိုက်ရတာပါ။

မြစ်ရဲ့ ကမ်းနဖူးမှာ
ကြယ်တာရာ တချို့ကောက်ယူ စုဆောင်းမိတာပါ။ ။

ခင်အောင်အေး
၁၉၉၀
(လူနှစ်ယောက်နဲ့ကဗျာ စာအုပ်မှ)