အခန်း(၁)
ကစားပွဲရဲ့ အဖွင့်နိဒါန်း

“ဂျိန်း....ဂျလိန်း...ဒိန်း....”

ဆူညံစွာ ထစ်ချုန်း နေတဲ့ မိုးချိန်း သံတွေ အောက်မှာ မိုးသက်လေ နှင့် အတူ ပါလာတဲ့ မိုးစက်တွေ နဲ့ အိမ်နား ကပ်ရပ် က သစ်ပင် တွေက သစ်ကိုင်း အခက်အလက် တွေက ပြူတင်းပေါက် မှန်ကို လာရောက် ကျီစယ် နေကြတယ်...။

ကိုရွှေသန်း တစ်ယောက် ပျင်းပျင်း ရှိတာနဲ့ နေ့လည် ကဂိမ်း ဆိုင်ကနေ အသစ်ဝယ် လာတဲ့ ဂိမ်းခွေကို ကစားဖို့ ဆုံးဖြတ်ပြီး ကွန်ပြူတာ ထဲ အခွေ ကိုထည့်လို့ အင်စတော လုပ်ပြီး ဖွင့်လိုက်တယ် ဆိုရင်ပဲ စာတန်းတွေ က ပေါ်လာပြီ..။

နာမည် ဖြည့်လိုက်တယ်.

နောက်တော့...

သူ ဓါးရှည် တစ်ချောင်းနဲ့ မောင်းပြန် သေနတ် တစ်လက် ရွေးလိုက်တယ်...

နောက်ဆုံးမှ ထွက်ပေါ်လာတာက.

ကိုရွှေသန်း သတိပေးစာကို ကြည့်၍ တစ်ဦးတည်း ပြုံးလိုက်မိသည်..

ဂိမ်းဆော့ဝဲလ် ရေးဆွဲသူများက သူတို့ဂိမ်းကို လူစိတ်မဝင်စား စားအောင် ရေးတတ် ကြပေသည်..ရှုံးနိမ့်သွားလျှင်ကော ဘာဖြစ်လဲ အသစ်ပြန်စ၍ မနိုင်နိုင်အောင် ကစား နိုင်သည် မဟုတ်ပေဘူးလား..

ကိုရွှေသန်း ပလေး ခလုတ် ကို ဆက်၍ နှိပ်လိုက်သည်...

ကွန်ပြူတာ စကရင် တစ်ခုလုံး သွေးများစီးကျ လာသကဲ့သို့ အနီရောင် များ ဖြင့်ဖုံးလွမ်း သွားပြီး နောက် တစ်ဖြည်းဖြည်း ပေါ်လာတာက သင်းချိုင်းကုန်း တစ်ခု အုတ်ဂူများ ကြားထဲ သူရောက်နေသည် ကို တွေ့လိုက်ရသည်..

ထိုအချိန်နှင့် တစ်ပြိုင်ထဲ မှာပဲ သူ့စိတ်ထဲ မသိုး မသန့် ဖြစ်လာသည် သူရှိနေရာ အခန်းတွင်း တွင် သူတစ်ယောက်ထဲ မဟုတ်တော့ သလို အမည်ဖော်မပြ နိုင်သည့် ချမ်းစိမ့်စိမ့် ခံစားချက် တစ်မျိုးနှင့် အခြားလူ တစ်ဦးဦး ပါ အခန်းထဲ တွင် ရှိနေသလို သူခံစား နေရသည်...။

ဒါပေမယ့် ရာသီဥတု ကြောင့် အပြင် တစ်ဦးထည်း ရှိနေ၍ ခြောက်ခြားမှု ဖြစ်နေခြင်း သာဖြစ်မည် ဟု ကိုယ့်ကိုယ်ကို အားပေးလိုက်ပြီး ဂိမ်း ကို အာရုံစိုက်လိုက်သည်..။

စလာပြီ အုတ်ဂူတွေ ကြားထဲမှ ဖုတ်ကောင်လို နာနာ ဘာဝတွေ ထွက်လာလိုက်သည်မှာ ဟော တစ်ယောက် ဟော တစ်ယောက် နှင့် သူလဲ လက်ထဲ ရှိသည့် လက်နက်များ ဖြင့် ပစ်လိုက် ခုတ်လိုက် လုပ်ရင်း သင်းချိုင်း ကိုကျော်လွန် လာပြီး သကာလ မီးသဂြိုလ် စက်ကြီးထဲ သို့ ရောက်လာခဲ့လေပြီ....။

ဒီဂိမ်းရဲ့ အဓိက အဆုံးအဖြတ်ကတော့ ဝိညာဉ် တို့၏ ခေါင်းဆောင် ကိုရှာပြီး သုတ်သင် ရမည် ဖြစ်သည် .သူတစ်ခန်းဝင် တစ်ခန်းထွက် လိုက်ရှာရင်း အပေါ်ထပ် ရောက်လာခဲ့ပြီ အခန်းတစ် ခန်းကို ဖွင့်လိုက်တော့ အလွန်သပ်ရပ် လှပစွာ ပြင်ဆင်ထားသော အခန်းထဲ ရှိ ကုတင်ပေါ် တွင် အမျိုးသမီး တစ်ယောက် သူအနားနား တစ်ဖြည်းဖြည်း ကပ်သွားရင်း ကြည့်လိုက်တော့ အမျိုးသမီးက အသက် မရှိပါ နောက်တစ်နေ့ မီးသဂြျိလ် ရန် ပြင်ဆင် ထားခြင်း ဖြစ်ပုံ ရသည်..

သူအနားတိုးကပ်ပြီး ကြည့်နေချိန်မှာပဲ ဗြုန်း ကနဲဆို...

အမျိုးသမီး မျက်လုံး များ ပွင့်လာသည် ဒါပေမယ့် မျက်စိသူငယ်အိမ် ကို မမြင်ရပါ မျက်လုံး တစ်ခုလုံး အနက်ရောင်ဗြောင်ကြီး ဖြစ်သည်..သူအငိုက်မိ သွားချိန်လေး မှာပင် သူ့လက်ထဲက သေနတ်နှင့် ဓါးတို့ လုယူဖျက်ဆီး ခြင်းခံလိုက်ရသည်..။

ကိုရွှေသန်း လက်နက် မရှိတော့ ၍ အခန်းအပြင် ဘက် ပြန်ထွက်ပြေး လာပြီး အောက်ထပ် ဆင်းပြေး ရန် လှေကား ထိပ်သို့အရာက် သူ့နောက်တွင် သရဲမ က ရုတ်တရက် ထွက်ပေါ်လာပြီး သံချိတ်ကောက် ကြီးဖြင့် သူ့ကျောပြင်မှ အရှေ့ဘက် ရင်ဘတ် ကိုပေါက်ထွက် သွားအောင် ထိုးချိတ်လိုက်ပြီး အသင့် ပါလာသော ကြိုးဖြင့် မျက်နှာကြတ် ပေါ်တွင် ဆွဲချိတ်လိုက်သည်..ဂိမ်းထဲမှ ကိုရွှေသန်း တစ်ယောက်တော့ ဝေဒနာ ကို ပြင်းထန်စွာ ခံစားရင်း အသက်ထွက်သွားလေပြီ..

ဟု ရေခဲကဲ့သို့အေးစက် ပြီး တုန်လှုပ်ချောက်ခြား ဖွယ်ရာ အသံကြီးဖြင့် ပြောလိုက် သဖြင့် ကိုရွှေသန်း လန့်ဖြန့်ပြီး နောက်သို့ ဆုတ်လိုက် မိသည် မှာ ခုန်ရော လူပါ နောက်သို့ ပက်လက်လန် ကျသည်အထိ..။

နောက်မှ တစ်ယောက်ထဲ ဂိမ်းဆော့ တာ ဒီလောက်တောင် လန့်သွားရသလား ဟု ကိုယ့်ကိုယ်ကို ကြိတ်ပြုံး၍ အပြစ်တင်ရင်း မိမိ ဖာသာ လူးလဲ ထရပ် လိုက်မိသည်...။

ကွန်ပြူတာ ဖန်သားပြင်ပေါ်မှာတော့ သူ့ရဲ့ အလောင်းကောင်ကြီး သာ ချိတ်တန်းလန်း ဖြင့် လေထဲမှာ လည်နေသည်..

သက်ပြင်းမော ကြီးတစ်ချက် ကိုလေးကန်စွာ မှုတ်ထုတ်လိုက်ပြီး အလန့်ပြေသွားစေရန် နှင့် ဗိုက်ထဲ ဆာသလိုလို ရှိသည် ကို ဖြည့်ရန် အတွက် ရေသောက်ပြီး တစ်ခုခု စားရန် အောက်ထပ် မီးဖိုချောင် သို့ သူဦးတည် သွားလိုက်သည်..

သူလှေကား ထိပ်သို့ ရောက်ရှိချိန်တွင် နောက်ကျော မလုံသလို ခံစားရသဖြင့် နောက်သို့ လှည့်အကြည့်..

ဆိုသည့် အသံနှင့် အတူနောက်ဆုံး သူ့အမြင်အာရုံ ကို ထင်ဟပ် လာတဲ့ ပုံရိပ် တစ်ခု...

ကိုရွှေသန်း တစ်ခွန်းသာ အော်လိုက်နိုင်သည်..

မိုးသက်လေပြင်းတို့ တစ်ဖြည်းဖြည်း ငြိမ်သက် သွားချိန်တွင် တိတ်ဆိတ်နေသော အိမ်ကြီး အတွင်း အိမ်အောက်ထပ်သို့ ဆင်းသော လှေကားဘေး မျက်နှာကျက် ပေါ်မှ အိမ်အောက်သို့ တွဲလောင်း ချထားသော မီးပန်းဆိုင်း ကြီးပေါ်တွင် မီးပန်းဆိုင်း မှ သံချွန်များ ကိုယ်ခန္ဓာ တွင် ချိတ်လျှက် လူတစ်ဦး တွဲလောင်းကြီး မီးပန်းဆိုင်းကြီးနှင့် အတူ လေထဲတွင် လည်နေသည်...။


အခန်း(၂)
ကစားသမား အသစ်များ.

အေးမောင် လက်သီး ကို ကျစ်ကျစ် ပါအောင် ဆုပ်ထားရင်း တွန်းလှည်း ပေါ်မှာ အလောင်းထည့်တဲ့ အိတ်ထဲ ငြိမ်သက်စွာ ပါသွားပြီ ဖြစ်တဲ့ အကိုတော် ကိုရွှေသန်း ကို အလောင်းတင်တဲ့ ကားပေါ် ရောက်တဲ့ အထိလိုက်ကြည့်နေမိတယ်..။

နောက်တော့ အခင်းဖြစ်ပွားပုံ တွေကို လိုက်လံ ကြည့်ရှုစစ်ဆေး နေတဲ့ ရဲအုပ်နား သွားပြီး မေးခွန်း ထုတ်လိုက် သည်..။

“ကဲ ရဲအုပ်ကြီး ကျွန်တော့ အကို ကို သတ်သွားတဲ့ လူသတ်သမား ကို မိနိုင်ဖို့ အချက်အလက် တွေများ တွေ့ပြီလား မသိဘူး”

“အင်း ပြောရတာ အတော်ခက်တယ်ဗျာ ကျွန်တော့် ရဲအမှုထမ်း တစ်သက် တောက်လျှောက်မှာ ဒီလို ထူးဆန်း တာ မတွေ့ဖူးသေးဘူးဗျ.. အိမ်ရဲ့ တံခါးတွေ ပြူတင်း ပေါက်တွေ အားလုံးဟာ ခြေရာလက်ရာ မပျက် အားလုံး ရှိနေတယ် နောက်ပြီးတော့ ရုန်းရင်း ဆန်ခတ် ဖြစ်တဲ့ အနေအထား တွေလဲ မရှိဘူး တစိမ်း လူတစ်ယောက် ဒီအိမ် ထဲကို လာသွားတယ် ဆိုတဲ့ သဲလွန်စ တွေကို လုံးဝ မတွေ့ရဘူး ဖြစ်နေတယ် .”

“ဒီတော့ ကျွန်တော့် အကိုက အပျင်းပြေ မီးပန်းဆိုင်း ကြီးပေါ်ခုန်တက် ပြီးဆော့ရင်း ခြေချော် လက်ချော် ဖြစ်သွားတယ် လို့ ဆိုလိုချင်တာလား?”

“အဲ့ဒီလိုတော့ မဆိုလိုပါဘူး ထူးဆန်းတဲ့ အကြောင်း တွေကို ပြောပြတာပါဗျာ လူတစ်ယောက်ကို သတ်ဖို့ ဆိုတာအနဲဆုံး ရုန်းရင်း ဆန်ခတ် လေးတော့ ဖြစ်ရမယ် ဒီလောက်ကြီး အလွယ်တကူ သတ်လို့ မရနိုင်ဘူးလို့ပြောတာပါ.”..၊

ပြောလဲ ပြောအပြီး ပြန်လည် အလုပ်ရှုပ်နေတဲ့ ရဲအုပ် နားကနေ ခွာပြီး အေးမောင် တစ်ယောက် သူ့အကို ရဲ့ အခန်းထဲ ဝင်လာရင်း သဲလွန်စတွေ ရလို ရငြား လျှောက်ကြည့်နေမိတယ်..။

အခန်းထဲက စားပွဲပေါ်မှာတော့ ရုပ်ရှင် ခွေတွေ သီချင်းခွေ တွေနဲ့ ဂိမ်းခွေတွေ ကရှုပ်ပွလို့ ဒါနဲ့ သူဟိုရှာ ဒီရှာ ရှာကြည့်ရင်း မောက်စ် ကိုလက်နဲ့တိုက်မိချိန်မှာ ကွန်ပြူတာ ပွင့်လာတယ်..။

အော်ညက သူ့အကို ကွန်ပြူတာ သုံးပြီး မပိတ်မိဘူးပဲကိုး လို့တွေးရင်း ကွန်ပြူတာ စကရင် ကို ကြည့်မိတဲ့ အခိုက် သူ့စိတ်ထဲ အရမ်းအံသြသွားမိတယ် ကြည့်လေ ဒီထဲက ဂိမ်းမှာလဲ လူတစ်ယောက် လှေကား နားမှာ တန်းလန်း ကြီးသေနေတာ...။

အဲဒီအချိန်မှာပဲ...

ဂိမ်း..အ..သစ်..ပြန်..စ..မ..လား...?

ဆိုပြီး ကွန်ပြူတာ မှာ စာတန်း တွေ ပေါ်လာပါတယ်..

သူအရမ်း စိတ်ဝင်စားသွားပြီ ညကသူ့အကို ဂိမ်းဆော့ရင်း ရှုံးသွားမယ် ပြီးတော့ နောက်မှ ဆက်ဆော့မယ် ဆိုပြီး အောက်ကို အသွားမှာ ဂိမ်းထဲက အတိုင်း သေဆုံး သွားပုံပဲ တစ်ခုခု တော့ ထူးခြားနေပြီ..

သူအမြန် ကွန်ပြူတာ ထဲကနေ ဂိမ်းအခွေ ကိုထုတ်ပြီး ခွေကာဘာ ထဲထည့် ပါလာတဲ့ ကျောပိုး အိတ်ထဲ ထည့်ပြီး အိမ်ကို အမြန် ပြန်လာခဲ့ပါတော့တယ်...။

အိမ်ရောက်ချိန်မှာတော့ သူ့အချစ်ဆုံး သူငယ်ချင်း တွေက သတင်းမေး စောင့်နေကြတယ် ..

“သူငယ်ချင်း စိတ်မကောင်းပါဘူးကွာ မင်းတို့ ညီအကို နှစ်ယောက်ထဲ ရှိတာ အခုတော့ မင်းအကို ဒီလို ရုတ်တရက်ကြီး ဆုံးသွားတယ် ဆိုတော့ မင်းနဲ့ ထပ်တူ ငါတို့ သူငယ်ချင်း တစ်သိုက် ဝမ်းနည်းလို့ မဆုံး ပါဘူးကွာ”

ဆိုတဲ့ စကားကို ဆိုရင်း သူ့ကို ပွေ့ဖက်ရင်း အားပေး စကား ဆိုလာသူကတော့ သူတောင်းသမျှ အကူအညီဆိုရင် အကုန်လိုက်ဖြည့်ဆည်း ပေးတတ်တဲ့ သူငယ်ချင်း ဘကျော် ပေါ့..

ကျန်တဲ့ သူငယ်ချင်းများ ဖြစ်တဲ့ သောင်းအောင်၊ဆန်းကျော်၊ဟန်သန်းနဲ့မောင်မြင့် တို့ကပါ ဝမ်းနည်းစကား တွေ ဝိုင်းပြော ကြရင်း အမှုသွား အမှုလာ အခြေအနေ တွေ မေးကြတော့.

“သူငယ်ချင်း တို့ ငါ့မှာ စိတ်ဝင်စားစရာ တစ်ခုတွေ့လာတယ် ငါ့အကို သေတာနဲ့ ပတ်သက်မယ်လို့ တော့ ငါထင်တာပဲ ဒါပေမယ့် ဒီကိစ္စဟာ ထူးဆန်းလွန်း အားကြီးလို့ ဘယ်သူ့ကို မှ ငါ မပြောချင်ဘူးကွာ မင်းတို့ကတော့ ငါ့သူငယ်ချင်း အရင်း ခေါက်ခေါက်တွေ ဆိုတော့ ငါပြောပြမယ် ”

ဟုဆိုရင်း အေးမောင် တစ်ယောက် သူ့အကို အိမ် တွင် ဂိမ်းနှင့် ပါတ်သက်ပြီး ကြုံတွေ့ခဲ့ ရသည်များကို ပြန်လည် ဖောက်သည် ချလိုက်မိတယ်..

ဒါပေမယ့် အားလုံးဟာ လူငယ်တွေ ပီပီ မယုံကြည်တဲ့ မျက်ဝန်းတွေနဲ့ ဝိုင်းကြည့်နေကြ လေရဲ့

အဲဒီအထဲကမှ တဇွတ်ထိုး လူမိုက်ဆန်ဆန် လက်ရုံးအားကိုး ပြီး ထစ်ကနဲ ရှိ ရိုက်မယ် နှက်မယ် လုပ်တတ်တဲ့ သောင်းအောင်က ..

“ကဲ သူငယ်ချင်း ငါတော့ စိတ်ဝင်စားတယ် ဒီကိစ္စကို ဒီညပဲ ဆော့လိုက်ကြရအောင် ငါတို့ သူငယ်ချင်းတွေ အားလုံး ပေါင်းပြီး တစ်ခန်းထဲ မှာ အတူတူ ဆော့ကြမယ် ဘယ်လိုလဲ ဟေ့ ဘော်ဒါတို့?”

သောင်းအောင်က အေးမောင် ကိုပြောရင်း ကျန်တဲ့ သူများ ကိုပါ တစ်ပါတည်း မေးလိုက်တော့ ကျန်သူများ ကလဲ အမြဲတမ်း တစ်တွဲတွဲ မခွဲပဲ အပွဲပွဲ နွဲလာသူများ ပီပီ ကန့်ကွက်သူမရှိ အတည် ပြုပြီးသား ဖြစ်သွားပြီး အသီးသီး အိမ်ပြန်လို့ သူတို့တွေရဲ့ ကွန်ပြူတာ တွေကို ပြန်ယူလာပြီး အေးမောင်ရဲ့ အခန်းထဲမှာ ကွန်နက်ရှင်နဲ့ ချိတ်ဆက်ပြီး ဆော့ကစားဖို့ အဆင်သင့် ဖြစ်နေကြပါပြီ..။

အားလုံး အဆင်သင့် ဖြစ်တဲ့ နောက်တော့ ဂိမ်း ကို ကွန်ပြူတာ အသီးသီးမှာ အင်စတော လုပ်ပြီး ပြိုင်တူ ဖွင့်လိုက်ကြတယ်..

အဲဒီနောက်တော့ ထုံးစံ အတိုင်းပဲ..




သူတို့တွေလဲ ဖြည့်စရာ ရှိတာတွေ ဖြည့်ပြီး သွားတဲ့ အချိန်မှာ သတိပေးစာတမ်း ကို ဖတ်ပြီး ပလေး ခလုတ် ကိုပြိုင်တူ နှိပ်လိုက်ကြရော ဇာတ်လမ်း ကစပါပြီ..သူတို့ ကစားသမား ခြောက်ယောက် ကြားကို အေးစက်စက် လေပြည် တစ်ခု ကဖြတ်သန်း တိုက်ခတ် သွားတာကို သူတို့ အားလုံး ခံစားလိုက် ကြရတယ်..

သူတို့တွေရဲ့အိမ် အပြင်မှာလဲ တစ်ဖြည်းဖြည်းနဲ့ အမှောင်ထုက စိုးမိုးလို့ လာနေပါပြီ.....

ဆက်ရန်

ဒါေလးေတြလဲ ရွိေသးတယ္